داد طرب از عمر بده تا برود از سعدی شیرازی رباعی 69

1 گناه کردن پنهان به از عبادت فاش اگر خدای پرستی هواپرست مباش

2 به عین عجب و تکبر نگه به خلق مکن که دوستان خدا ممکن‌اند در اوباش

1 مرا رسد که برآرم هزار ناله چو بلبل که احتمال ندارم ز دوستان ورقی گل

2 خبر برید به بلبل که عهد می‌شکند گل تو نیز اگر بتوانی ببند بار تحول

1 عشقبازی نه من آخر به جهان آوردم یا گناهیست که اول من مسکین کردم

2 تو که از صورت حال دل ما بی‌خبری غم دل با تو نگویم که ندانی دردم

1 بگذشت و چه گویم که چه بر من بگذشت سیلاب محبتم ز دامن بگذشت

2 دستی به دلم فرو کن ای یار عزیز تا تیر ببینی که ز جوشن بگذشت