می از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 26

1 هان کوزه‌گرا بپای اگر هشیاری تا چند کنی بر گل مردم خواری

2 انگشت فریدون و کف کیخسرو بر چرخ نهاده‌ای چه می‌پنداری

1 گر دست دهد ز مغز گندم نانی وز می دو منی ز گوسفندی رانی

2 با لاله رخی و گوشه بستانی عیشی بود آن نه حد هر سلطانی

1 ای دوست حقیقت شنواز من سخنی با باده لعل باش و با سیم تنی

2 کانکس که جهان کرد فراغت دارد از سبلت چون تویی و ریش چو منی

1 دنیا دیدی و هرچه دیدی هیچ است، و آن نیز که گفتی و شنیدی هیچ است،

2 سرتاسرِ آفاق دویدی هیچ است، و آن نیز که در خانه خزیدی هیچ است.

1 تا کی غم آن خورم که دارم یا نه وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه

2 پرکن قدح باده که معلومم نیست کاین دم که فرو برم برآرم یا نه

1 هر راز که اندر دل دانا باشد باید که نهفته‌تر ز عنقا باشد

2 کاندر صدف از نهفتگی گردد در آن قطره که راز دل دریا باشد