می نوش که شد چمن زر افشان ز خزان از بابافغانی رباعی 31

1 وقت گلم تمام به آه و فغان گذشت چون بگذرد خزان که بهارم چنان گذشت

2 زین انجمن چه دید که بیرون نمی رود دیوانه یی که از سر کون و مکان گذشت

1 دلا تا کی هوای گشت باغ و می شود ما را کمند زلف ساقی دام ره تا کی شود ما را

2 نه چندان راه دل زد جلوه ی ساقی سیمین تن که میل قول صوفی و سماع نی شود ما را

1 در مستان زدم تا حال هشیاران شود پیدا نهفتم قدر خود تا قیمت یاران شود پیدا

2 فلک ای کاش بردارد ز روی کارها پرده که نقد زاهدان و جنس میخواران شود پیدا