بر روی تو چرخ دست رد ننهاده از قدسی مشهدی رباعی 553

1 آتش مزاج من بگذار این عتاب را چین بر جبین ندیده کسی آفتاب را

2 گردون به دوستی نبرد پیچشم ز کار گردد زبون چو رشته دهد باز تاب را

1 شب دل ناشکر من آرام با خنجر نداشت سینه صد پیکان چشید و دست از افغان برنداشت

2 تهمتی بود این که گفتم آتش دل مرده است کز دلم برخاست آه و رنگ خاکستر نداشت

1 می‌زند نشتر تدبیر شب و روز مرا مصلحت چیست به این مصلحت آموز مرا؟

2 هست حق نمکی بر منش از دیده شور آنکه چشم بدش افکند به این روز مرا