آوازه من به هند و روم افتاده از قدسی مشهدی رباعی 552

1 گر به خیال در نظر جلوه دهد جیب را بددلی‌ام ز سایه‌اش، فرض کند رقیب را

2 رتبه عشق بین که چون بر سر حرف دوستی کودک بیسواد او مسخره کرد ادیب را

1 ما را ز دست جور تو پای گریز نیست راحت، نصیب دیده خونابه ریز نیست

2 شد سنگ، خاک در کف طفلان ز انتظار داغم ازین خرابه که دیوانه‌خیز نیست

1 پیغام وداع آمد و با گوش به جنگ است هجران به تو نزدیک شد ای جان، چه درنگ است

2 ما قافله‌سالار ره عشق بتانیم در بحر بلا کشتی ما کام نهنگ است