نتوان شنید وصف رخش را از سحاب اصفهانی غزل 156

1 داد چو بر زلف سمن سا شکست در شکن زلف چو دلها شکست

2 دل به فغان کرد دل دوست نرم شیشه ببیند که خارا شکست

1 در ره عشق اختیار از دست رفت پای ماند از کار و کار از دست رفت

2 در چمن دردا که ساقی تا قدح داد بر دستم بهار از دست رفت

1 درین زمانه به هر گوشه بی زبانی هست که بر زبان همه را از تو داستانی هست

2 به آن رسیده جفایت که عاشقان زین پس نیاورند به خاطر که آسمانی هست