آمد ز درو داد به کف جام از سحاب اصفهانی غزل 227

1 از تغافل یا تو را با خویش مایل می‌کنم یا برون مهر تو را یک باره از دل می‌کنم

2 گر به جا خوی برآرد خون ز چشمم دور نیست زر تیغ از بس که شرم از روی قاتل می‌کنم

1 ننالد دل که ترسد بشنود هر کس فغانش را زتاثیر فغان آگه شود دراز نهانش را

2 به جستجوی دل در کوی آن دلبر بدان مانم که مرغی در گلستان گم کند هم آشیانش را

1 پایان شب هجر تو خواهم پی حاجات هر گه که بر آرم به فلک دست مناجات

2 گفتی که به خواب تو بیایم شب هجران در دیده ی من خواب و شب هجر تو هیهات