1 از دخول هر غری افسرده‌ای در کار من دور بادا وصف نفس آلودشان از یار من

2 دررمید از ننگ ایشان و خبیثی‌ها و مکر از وظیفه مدح یارم این دل هشیار من

1 آن جان که از او دلبر ما شادانست پیوسته سرش سبز و لبش خندان است

2 اندازهٔ جان نیست چنان لطف و جمال آهسته بگوئیم مگر جانانست

1 منم آن کس که نبینم بزنم فاخته گیرم من از آن خارکشانم که شود خار حریرم

2 به کی مانم به کی مانم که سطرلاب جهانم همه اشکال فلک را به یکایک بپذیرم

1 هله هش دار که در شهر دو سه طرارند که به تدبیر کلاه از سر مه بردارند

2 دو سه رندند که هشیاردل و سرمستند که فلک را به یکی عربده در چرخ آرند

1 در هر فلکی مردمکی می‌بینم هر مردمکش را فلکی می‌بینم

2 ای احول اگر یکی دو می‌بینی تو بر عکس تو من دو را یکی می‌بینم

1 دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد به زیر آن درختی رو که او گل‌های تر دارد

2 در این بازار عطاران مرو هر سو چو بی‌کاران به دکان کسی بنشین که در دکان شکر دارد