پرسید کسی منزل از ابوسعید ابوالخیر رباعی 394

1 اسرار ملک بین که بغول افتادست وان سکهٔ زر بین که بپول افتادست

2 وان دست برافشاندن مردان زد و کون اکنون بترانهٔ کچول افتادست

1 زد شعله به دل آتش پنهانی من زاندازه گذشت محنت جانی من

2 معذورم اگر سخن پریشان افتاد معلوم شود مگر پریشانی من

1 گفتی که فلان ز یاد ما خاموشست از بادهٔ عشق دیگری مدهوشست

2 شرمت بادا هنوز خاک در تو از گرمی خون دل من در جوشست

1 ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما

2 نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما