1 حضرت دهلی کنف دین و داد جنت عدن ست که آباد باد
2 هست چو ذات ارم اندر صفات حرسها الله عن الحاد ثات
3 از سه حصارش دو جهان یک مقام و از دو جهان یک نفسش ده سلام
4 قبه اسلام شده در جهان بسته او قبه هفت اسمان
1 ای باد، برقع برفگن آن روی آتشناک را وی دیده گر صفرا کنم آبی بزن این خاک را
2 ای دیده کز تیغ ستم ریزی همی خون دمبدم یا جان من بستان ز غم، یا جان ده این غمناک را
1 زهی بریخته بر لاله مشک سارا را شکسته رونق خورشید گوهر آرا را
2 اگر ز روی تو شمع هدایتی نبود ز تیرگی که برون آورد نصارا را؟
1 رخ چو عید تو دل برد بهر قربان را ازین نشاط به یکجا دو عید شد جان را
2 مرا تو عیدی و از انتظار تو امشب به دیده آب نبود این دو طفل گریان را