1 حیا عمری‌ست با صد گردش رنگم طرف دارد عرق نقاش عبرت از جبین من صدف دارد

2 نشد روشن صفای سینهٔ اخلاص‌کیشانت که درباب بهم جوشیدن دلها چه‌ کف دارد

3 به شغل لهو چندی رفع سردیهای دوران‌کن جهان حیز گرمی در خور آواز دف دارد

4 دل از فکر معیشت جمع کن از علم و فن بگذر اگر جهل است و گر دانش همین آب و علف دارد

5 به توفانگاه آفات استقامت رنگ می‌بازد درین میدان کسی گر سینه‌ای دارد هدف دارد

6 ز اقبال عرب غافل مباشید ای عجم‌زادان سریر اقتدار بلخ هم شاه نجف دارد

7 جدا نپسندد از خود هیچکس مشاطهٔ خود را مه تابان حضور شب در آغوش کلف دارد

8 قضا بر سجدهٔ ما بست اوج نشئهٔ عزت طلسم آبروی خاک در پستی شرف دارد

9 به نومیدی چمن سیر نگارستان افسوسم حنا داغ‌ست از رنگی که سودنهای کف دارد

10 به این عجزی‌که می‌بینم شکوه جراتت بیدل اگر مژگان توانی واکنی فتح دو صف دارد