حاتم طایی تویی اندر سخا از رودکی قصیده-قطعه 30

1 دریغ! مدحت چون درو آبدار غزل که چابکیش نیاید همی به لفظ پدید

2 اساس طبع ثنایست، بل قوی‌تر ازان ز آلت سخن آمد همی همه مانیذ

1 کس فرستاد به سر اندر عیار مرا که: مکن یاد به شعر اندر بسیار مرا

2 وین فژه پیر ز بهر تو مرا خوار گرفت برهاناد ازو ایزد جبار مرا

1 هرکه نامخت ازگذشت روزگار نیز ناموزد ز هیچ آموزگار