1 خورد چشم سیهت خون مسلمانی چند کرد ویران نگهت خانهٔ ایمانی چند

2 مژه گان نیست چه آورده ز بهر قتلم کافر چشم سیه مست تو پیکانی چند

1 ای دل نخوری محنت و اندوه که چندت از یار و دیار ار ببریدند برندت

2 تا قدر شب قدر وصالش نشناسی در تاری از آن طره فکندند به بندت

1 مرا از عشق دل لبریز خون است چو اخگر کز محبّت در درون است

2 مگو عشق این نهنگ آتشین است محبت نیست این دریای خون است