حشر آرام لقب آتش خس پوش از اسیر شهرستانی غزل 251

1 حشر آرام لقب آتش خس پوش من است زهره زهر نما باده سر جوش من است؟

2 خندد از چهره خارم گل رخسار کسی همچو دل آینه ای در بغل هوش من است

3 تا مروت نکشد خجلت رسوایی خویش قفل زندان شکایت لب خاموش من است

4 گریه در پرده غیرت چقدر خنده نماست خون خود خوردن و گلرنگ شدن جوش من است