حاشا که من به موسم گل ترک از حافظ شیرازی غزل 351

1 حاشا که من به موسم گل ترک می کنم من لاف عقل می‌زنم این کار کی کنم

2 مطرب کجاست تا همه محصول زهد و علم در کار چنگ و بربط و آواز نی کنم

3 از قیل و قال مدرسه حالی دلم گرفت یک چند نیز خدمت معشوق و می کنم

4 کی بود در زمانه وفا جام می بیار تا من حکایت جم و کاووس کی کنم

5 از نامه سیاه نترسم که روز حشر با فیض لطف او صد از این نامه طی کنم

6 کو پیک صبح تا گله‌های شب فراق با آن خجسته طالع فرخنده پی کنم

7 این جان عاریت که به حافظ سپرد دوست روزی رخش ببینم و تسلیم وی کنم