1 نهاده حسن تو بنیاد دلربایی را گرفته گل ز رخت بوی بی‌وفایی را

2 کسی نیافته قدر برهنه پایی را خراج نیست در این ملک بی‌نوایی را

3 رسا نمی‌شود از سعی خامه تقدیر به قد آن که بریدند نارسایی را

4 ز خون دل ثمری جلوه ده در این گلزار چو سرو چند کنی پیشه خودنمایی را

5 ز زهد خشک به تنگ آمدم شراب کجاست که تا به آب دهم خرقهٔ ریایی را

6 رضا به عشرت عالم نمی‌شود قصاب کسی که یافت چو من لذت جدایی را