مبارک از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2344

1 مبارک باد آمد ماه روزه رهت خوش باد ای همراه روزه

2 شدم بر بام تا مه را ببینم که بودم من به جان دلخواه روزه

3 نظر کردم کلاه از سر بیفتاد سرم را مست کرد آن شاه روزه

4 مسلمانان سرم مست است از آن روز زهی اقبال و بخت و جاه روزه

5 بجز این ماه ماهی هست پنهان نهان چون ترک در خرگاه روزه

6 بدان مه ره برد آن کس که آید در این مه خوش به خرمنگاه روزه

7 رخ چون اطلسش گر زرد گردد بپوشد خلعت از دیباه روزه

8 دعاها اندر این مه مستجاب است فلک‌ها را بدرد آه روزه

9 چو یوسف ملک مصر عشق گیرد کسی کو صبر کرد در چاه روزه

10 سحوری کم زن ای نطق و خمش کن ز روزه خود شوند آگاه روزه

11 بیا ای شمس دین و فخر تبریز تویی سرلشکر اسپاه روزه