شاد آن صبحی از جلال الدین محمد مولوی غزل 2777

1 شاد آن صبحی که جان را چاره آموزی کنی چاره او یابد که تش بیچارگی روزی کنی

2 عشق جامه می‌دراند عقل بخیه می‌زند هر دو را زهره بدرد چون تو دلدوزی کنی

3 خوش بسوزم همچو عود و نیست گردم همچو دود خوشتر از سوزش چه باشد چون تو دلسوزی کنی

4 گه لباس قهر درپوشی و راه دل زنی گه بگردانی لباس آیی قلاوزی کنی

5 خوش بچر ای گاو عنبربخش نفس مطمئن در چنین ساحل حلال است ار تو خوش پوزی کنی

6 طوطیی که طمع اسب و مرکب تازی کنی ماهیی که میل شعر و جامه توزی کنی

7 شیر مستی و شکارت آهوان شیرمست با پنیر گنده فانی کجا یوزی کنی

8 چند گویم قبله کامشب هر یکی را قبله‌ای است قبله‌ها گردد یکی گر تو شب افروزی کنی

9 گر ز لعل شمس تبریزی بیابی مایه‌ای کمترین پایه فراز چرخ پیروزی کنی