حناست آن که ناخن دلبند رشته‌ای
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
1 حناست آن که ناخن دلبند رشته‌ای یا خون بی دلیست که در بند کشته‌ای
2 من آدمی به لطف تو دیگر ندیده‌ام این صورت و صفت که تو داری فرشته‌ای
3 وین طرفه‌تر که تا دل من دردمند توست حاضر نبوده یک دم و غایب نگشته‌ای
4 در هیچ حلقه نیست که یادت نمی‌رود در هیچ بقعه نیست که تخمی نکشته‌ای
5 ما دفتر از حکایت عشقت نبسته‌ایم تو سنگدل حکایت ما درنوشته‌ای
6 زیب و فریب آدمیان را نهایت است حوری مگر نه از گل آدم سرشته‌ای
7 از عنبر و بنفشه تر بر سر آمده‌ست آن موی مشکبوی که در پای هشته‌ای
8 من در بیان وصف تو حیران بمانده‌ام حدیست حسن را و تو از حد گذشته‌ای
9 سر می‌نهند پیش خطت عارفان پارس بیتی مگر ز گفته سعدی نبشته‌ای
ادامه توضیحات شاعر