هان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 261

1 هان ای طبیب عاشقان سوداییی دیدی چو ما یا صاحبی اننی مستهلک لو لاکما

2 ای یوسف صد انجمن یعقوب دیدستی چو من اصفر خدی من جوی و ابیض عینی من بکا

3 از چشم یعقوب صفی اشکی دوان بین یوسفی تجری دموعی بالولا من مقلتی عین الولا

4 صد مصر و صد شکرستان درجست اندر یوسفان الصید جل او صغر فالکل فی جوف الفرا

5 اسباب عشرت راست شد هر چه دلم می‌خواست شد فالوقت سیف قاطع لا تفتکر فیما مضی

6 جان باز اندر عشق او چون سبط موسی را مگو اذهب و ربک قاتلا انا قعودها هنا

7 هرگز نبینی در جهان مظلومتر زین عاشقان قولوا لاصحاب الحجی رفقا بارباب الهوی

8 گر درد و فریادی بود در عاقبت دادی بود من فضل رب محسن عدل علی العرش استوی

9 گر واقفی بر شرب ما وز ساقی شیرین لقا الزمه و اعلم ان ذا من غیره لا یرتجی

10 کردیم جمله حیله‌ها ای حیله آموز نهی ماذا تری فیما تری یا من یری ما لا یری

11 خاموش و باقی را بجو از ناطق اکرام خو فالفهم من ایحائه من کل مکروه شفا