حلاوت در دلم از عشق جانان از طغرل احراری غزل 266

1 حلاوت در دلم از عشق جانان ز وصلش گشته‌ام چون غنچه خندان

2 به سر از عشق او صد شور و غوغا به دل از مهر او سوزیست پنهان

3 بود از خنجر مژگان نازش هزاران رخنه اندر دین و ایمان

4 یم و قلزم شود پیدا به عالم بسازم گریه چون ابر بهاران

5 چه خوش باشد شود وصلش میسر سخن‌ها گویم از هر باب چندان

6 ابا ناکرده از لعلش ستانم اجازت گر دهد بوسی به دندان

7 نیم از عاشقان بی‌مروت که روبم خاک راهش را به مژگان

8 مبادا خاری اندر رهگذارش ز مژگان اوفتد نبود ادب آن

9 زنم آبی به راه او ز دیده که بنشیند ز پا گردش بدینسان

10 غلام حلقه بر گوش است طغرل بجوید وصل جانان از دل و جان