کسی نیم که زکس حرف سرد برگیرم از کلیم غزل 498

1 کسی نیم که زکس حرف سرد برگیرم من آتشم چه عجب گر زباد در گیرم

2 چنان ز کوی طمع پا کشیده همت من که عارم آید اگر پند از پدر گیرم

3 بغیر قطره ز میراب قسمتم نرسد اگرچه جا بدل بحر چون گهر گیرم

4 ز بیخودی خبر دل زچشم او پرسم زمیکشان خبر از حال شیشه گر گیرم

5 مرا ز گرم روی رهنما ز پس ماند اگر بملک فنا رهبر از شرر گیرم

6 سرم بملک سلیمان فرو نمی آید اگرچه خشت ندارم که زیر سر گیرم

7 نهال خوش ثمرم لیک کس ندیده برم که سنگ حادثه نگذاشت برگ و بر گیرم

8 کلیم با دل دیوانه ای که در بر اوست چو بر نیایم، چون دل زدوست برگیرم