مو که مست از می انگور باشم از باباطاهر دوبیتی 137

1 پشیمانم پشیمانم پشیمان کاروانی بوینم تا بشیمان

2 کهن دنیا بهیچ کسی نمانده به هرزه کوله باری میکشیمان

1 شدستم پیرو برنائی نمانده بتن توش و توانائی نمانده

2 بمو واجی برو آلالهٔ چین چرا چینم که بینائی نمانده

1 چرا آزرده حالی ای دل ای دل همه فکر و خیالی ای دل ای دل

2 بساجم خنجری دل را برآرم بوینم تا چه حالی ای دل ای دل

1 اگر دستم رسد بر چرخ گردون از او پرسم که این چون است و آن چون

2 یکی را می‌دهی صد ناز و نعمت یکی را نان جو آلوده در خون

1 چه خوش بی‌ مهربانی هر دو سر بی که یکسر مهربانی دردسر بی

2 اگر مجنون دل شوریده‌ای داشت دل لیلی از آن شوریده تر بی