حداء از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 272

1 حداء الحادی صباحا بهواکم فاتینا صدنا عنکم ظباء حسدونا فابینا

2 و تلاقینا ملاحا فی فناکم خفرات فتعاشقنا بغنج فسبونا و سبینا

3 عذل العاذل یوما عن هواکم ناصحیا ان یخافوا عن هواکم فسمعنا و عصینا

4 و رایناکم بدورا فی سماوات المعالی فاستترنا کنجوم بضیاکم و اهتدینا

5 بدرنا مثل خطیب امنا فی یوم عید فاصطفینا حول بدر فی صلوه اقتدینا

6 فدهشنا من جمال یوسف ثم افقنا فاذا کاسات راح کدماء بیدینا

7 فبلا فم شربنا و بلا روح سکرنا فبلا راس فخرنا و بلا رجل سرینا

8 فبلا انف شممنا و بلا عقل فهمنا و بلا شدق ضحکنا و بلا عین بکینا

9 نور الله زمانا حازنا الوصل امانا و سقی الله مکانا بحبیب التقینا

10 و شربنا من مدام سکر ذات قوام فی قعود و قیام فظهرنا و اختفینا

11 فهززنا غصن مجد فنثرنا تمر وجد فاذا نحن سکاری فطفقنا و اجتبینا