شوخی چشم حبیب فتنه ایام از غالب دهلوی غزل 152

1 شوخی چشم حبیب فتنه ایام شد قسمت بخت رقیب گردش صد جام شد

2 تا تو به عزم حرم ناقه فگندی به راه کعبه ز فرش سیاه مردمک احرام شد

3 پیچ و خم دستگاه کرد فزون حرص جاه ریشه چو آمد برون دانه ما دام شد

4 هست تفاوت بسی هم ز رطب تا نبیذ لذت دیگر دهد بوسه چو دشنام شد

5 ای که ترا خواستم لب ز مکیدن فگار خود لبم اندر طلب خسته ابرام شد

6 گر همه مهری برو ور همه خشمی بخسب صبح امید مرا روز سیه شام شد

7 ساده دلم در امید خشم تو گیرم به مهر بوسه شود در لبم هر چه ز پیغام شد

8 همچو خسی کش شرر چهره گشایی کند صورت آغاز ما معنی انجام شد

9 دیگرم از روزگار شکوه چه در خور بود ناله شررتاب شد اشک جگرفام شد

10 ای شده غالب ستای دشمنی بخت بین خود صفت دشمنست آنچه مرا نام شد