حسنش دریا و من سبویم از فیض کاشانی غزل 700

1 حسنش دریا و من سبویم عشقش چوکان و من چه گویم

2 من قالبم او مرا چو جانست او آب روان و من چه جویم

3 او چون نائی و من چه نایم نالان و حزین و زار اویم

4 او از لب من سخن سراید این نیست که ترجمان اویم

5 ای خواجه مرا حقیر مشمار پروردهٔ دست لطف اویم

6 از نیک به جز نکو نیاید چون او نیکوست من نکویم

7 چون پشت من اوست در همه حال با او پیوسته روبرویم

8 گاه از شادی غزل سرایم گاهم از غم چو فیض مویم

9 آنرا که بود بکوی او خاک افتاده به چه خاک کویم