خوشدل کند خیال تو هجران‌کشیده از قدسی مشهدی غزل 8

1 خوشدل کند خیال تو هجران‌کشیده را آتش گل است دیده گلشن‌ندیده را

2 تا آب دیده خون نشود بر زمین مریز در شیشه واگذار می نارسیده را

3 تسلیم شو که اجر شهادت نمی‌دهند در کوی عشق کشته در خون تپیده را

4 بازآ که در فراق رخت نقش روز و شب خال سفید و آب سیاه است دیده را

5 ذوق طرب کجا دل غمگین من کجا لذت ز باده نیست لب خون مکیده را

6 بی‌درد گو بنال که سیماب اگر شود خوبان نمی‌برند دل آرمیده را