خوش لحان مرغکی وقت سحرگاه از فایز دوبیتی‌ 102

1 دل از من چشم شهلا دلبر از تو لب خشکیده از من کوثر از تو

2 بنه بر جان فایز منت از لطف سر از من سینه از من خنجر از تو

1 اگر خواهی بسوزانی جهان را رخی بنما بیفشان گیسوان را

2 بت فایز اشارت کن به ابروت بکش تیغ و بکش پیر و جوان را

1 اگر دوران دهد بر بادم ای دوست وگر هجران کند بنیادم ای دوست

2 مکن باور که فایز چشم و زلفش رود از خاطر و از یادم ای دوست