سخن خوب است ز اول از قصاب کاشانی دیوان اشعار 6

1 اول به نام آنکه زد این بارگاه را افروخت شمع مشعله مهر و ماه را

2 برپای کرد زنگی شب را ز تخت ظلم بر جا نشاند روز مرصّع کلاه را

1 ساقی بیا که باز خراب است حال ما پیش آر باده ای صنم بی‌زوال ما

2 جامی بده که دست نشاطی بهم زنیم شد خشک در قفس همه اعضا و بال ما

1 عزیزا چون به من دل مهربان کردی خوشت باشد سرافرازم میان عاشقان کردی خوشت باشد

2 ز روی مهربانی از لب لعل شفابخشت علاج درد جای ناتوان کردی خوشت باشد