ای عشق خوشی از جلال الدین محمد مولوی رباعی 880

1 این سخن پایان ندارد خیز زید بر براق ناطقه بر بند قید

2 ناطقه چون فاضح آمد عیب را می‌دراند پرده‌های غیب را

1 گفت پیغامبر صباحی زید را کیف اصبحت ای رفیق با صفا

2 گفت عبدا مؤمنا باز اوش گفت کو نشان از باغ ایمان گر شکفت

1 بوقلمون چند از انکار تو در کف ما چند خلد خار تو

2 یار تو از سر فلک واقف است پس چه بود پیش وی اسرار تو

1 در هر فلکی مردمکی می‌بینم هر مردمکش را فلکی می‌بینم

2 ای احول اگر یکی دو می‌بینی تو بر عکس تو من دو را یکی می‌بینم

1 هله هش دار که در شهر دو سه طرارند که به تدبیر کلاه از سر مه بردارند

2 دو سه رندند که هشیاردل و سرمستند که فلک را به یکی عربده در چرخ آرند