آفرین خدای بر جانت از سعدی شیرازی غزل 145

1 آفرین خدای بر جانت که چه شیرین لبست و دندانت

2 هر که را گم شدست یوسف دل گو ببین در چه زنخدانت

3 فتنه در پارس بر نمی‌خیزد مگر از چشم‌های فتانت

4 سرو اگر نیز آمدی و شدی نرسیدی بگرد جولانت

5 شب تو روز دیگران باشد کآفتابست در شبستانت

6 تا کی ای بوستان روحانی گله از دست بوستانبانت

7 بلبلانیم یک نفس بگذار تا بنالیم در گلستانت

8 گر هزارم جفا و جور کنی دوست دارم هزار چندانت

9 آزمودیم زور بازوی صبر و آبگینست پیش سندانت

10 تو وفا گر کنی و گر نکنی ما به آخر بریم پیمانت

11 مژده از من ستان به شادی وصل گر بمیرم به درد هجرانت

12 سعدیا زنده عارفی باشی گر برآید در این طلب جانت