ای باغ نیکویی گل روی ترا از سیف فرغانی غزل 412

1 ای باغ نیکویی گل روی ترا چمن گل در چمن دریده ز شوق تو پیرهن

2 زنده دلست مرده عشق تو در لحد جان پرور است کشته تیغ تو در کفن

3 ما بی تو همچو مرغ بدام اندریم و تو در باغ می خرام چو طاوس در چمن

4 در زیر پایت از عرق روی خوب خویش نسرین گلاب ریخته بر برگ نسترن

5 خوی بر رخ تو ای گل از اندام تو خجل گوی که قطرهای گلابست بر سمن

6 خوبان روزگار بپیش تو ای نگار چون انجمند پیش مه ای بدر انجمن

7 ریحان چو بیخ خود بزمین سر فرو برد فردا که تو بنفشه برآری ز یاسمن

8 گر بوسه یی از آن لب میگون رسد بسیف مست از نشاط رقص کند روح در بدن

9 وصل من و تو دیر میسر شود ازآنک هرجا تو آمدی بروم من ز خویشتن