جلال الدین محمد مولوی(مولانا)

جلال الدین محمد مولوی(مولانا)

جلال الدین محمد مولوی(مولانا)
جلال الدین محمد مولوی(مولانا)

ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2805

غزل 2805 ام از 6329 غزلیات

ای خوشا عیشی که باشد ای خوشا نظاره‌ای

1 ای خوشا عیشی که باشد ای خوشا نظاره‌ای چون به اصل اصل خویش آید چنین هر پاره‌ای

2 هر طرف آید به دستش بی‌صراحی باده‌ای هر طرف آید به چشمش دلبری عیاره‌ای

3 دلبری که سنگ خارا گر ز لعلش بو برد جان پذیرد سنگ خارا تا شود هشیاره‌ای

4 باده دزدید از لبان دلبر من یک صفت لاجرم در عشق آن لب جان شده میخواره‌ای

5 صبحدم بر راه دیری راهبم همراه شد دیدمش هم درد خویش و دیدمش هم کاره‌ای

6 یک صراحی پیشم آورد آن حریف نیک خو گشت جانم زان صراحی بیخودی خماره‌ای

7 در میان بیخودی تبریز شمس الدین نمود از پی بیچارگان سوی وصالش چاره‌ای

عکس نوشته
کامنت

سوالات متداول درباره شعر ای خوشا عیشی که باشد ای خوشا نظاره‌ای

شاعر شعر ای خوشا عیشی که باشد ای خوشا نظاره‌ای چه کسی است ؟

شاعر شعر ای خوشا عیشی که باشد ای خوشا نظاره‌ای جلال الدین محمد مولوی(مولانا) می باشد.

شعر ای خوشا عیشی که باشد ای خوشا نظاره‌ای در چه دوره‌ای سروده شده است؟

این شعر در قرن 7 سروده شده است.

قالب شعر ای خوشا عیشی که باشد ای خوشا نظاره‌ای چیست ؟

قالب شعر ای خوشا عیشی که باشد ای خوشا نظاره‌ای غزل است

مضمون اصلی شعر ای خوشا عیشی که باشد ای خوشا نظاره‌ای چیست؟

این شعر در دسته‌بندی شعر شاد, شعر فارسی, شعر کوتاه, عاشقانه, غمگین, می‌نوشی قرار دارد و مضمون اصلی آن شعر شاد, شعر فارسی, شعر کوتاه, عاشقانه, غمگین, می‌نوشی است.
بنر