ای خوش آن دردی که درمانش توئی
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
1 ای خوش آن دردی که درمانش توئی خرّم آن راهی که پایانش توئی
2 گر به سر پویم ره مقصود را غم ندارم زانکه پایانش توئی
3 کی هوای بوستانش در سر است هرکه در خلوت گلستانش توئی
4 ای شکنج زلف پرچین نگار خرمّا گویی که چوگانش توئی
5 ای خوشا آب و هوای آن دیار که سهی سرو خیابانش توئی
دیدگاه‌ها **