خوش آن نیاز که رفع حیا تواند از وحشی بافقی غزل 124

1 خوش آن نیاز که رفع حیا تواند کرد نگاه را به نگاه آشنا تواند کرد

2 خوش آن نگاه که در آشنایی اول شروع در سخن مدعا تواند کرد

3 خوش آن غرور که وام دو سد جواب سلام به یک کرشمهٔ ابرو ادا تواند کرد

4 خوش آن ادا که هزاران هزار وعده ناز به نیم جنبش مژگان روا تواند کرد

5 خوش آن فریب که در عین تیغ راندنها علاج دعوی سد خونبها تواند کرد

6 خوش است طرز اداهای خاص با وحشی خوش آن که پیروی طرز ما تواند کرد