خوش آن کو غنچه سان با گلعذاری از وحشی بافقی غزل 134

1 خوش آن کو غنچه سان با گلعذاری همنشین باشد صراحی در بغل جام میش در آستین باشد

2 ز دستت هر چه می‌آمد به ارباب وفا کردی نکردی هیچ تقصیری وفاداری همین باشد

3 رقیبا می‌دهی بیمم که دارد قصد خون ریزیت ازین بهتر چه خواهد بود یا رب اینچنین باشد

4 کجا گفتن توان شرح غم محمل نشین خود اگر همچون جرس ما را زبان آهنین باشد

5 به هر ویرانه کانجا وحشی دیوانه جا گیرد ز هر سو دامنی پرسنگ طفلی در کمین باشد