ای گلستان شکفته بنسیم وباران از سیف فرغانی غزل 420

1 ای گلستان شکفته بنسیم وباران همچو غنچه چه کنی روی نهان از یاران

2 عاشقان گر بخزان از تو بهاری خواهند بدو رخسار ودو چشم از تو گل از ما باران

3 طالب سایه تو جمله خورشید رخان عاشق صورت تو زمره معنی داران

4 ای چو جان داروی تو خسته دلان را مرهم من ز درد تو خوشم چون زشفا بیماران

5 همه در عهد تو در ماتم حسن خویشند سرخ رویان کلهدارو سیه دستاران

6 بهر آن زلف که بر پای دلم زنجیرست نه منم شیفته سر بلکه چو من بسیاران

7 آدمی چون رهد از عشق که مر انسان را دیو آن وسوسه گشتند پری رخساران

8 حزن بر عاشق تو بسته در خواب ولیک آستان تو شده بالش شب بیداران

9 سیف فرغانی قول تو ترانه است وغزل بعد ازین دست بدار از عمل بی کاران