گهر محیط تقدسی مکن آبروی از بیدل دهلوی غزل 1894

1 گهر محیط تقدسی مکن آبروی حیا سبک چوحباب حیفت اگرشوی زغرور سربه هوا سبک

2 نسزد ز مسند سیم و زر به وقار غره نشستنت که زمانه می‌کشد آخرش چو گلیمت از ته پا سبک

3 ز ترنم نی و ارغنون به دل گرفته مخوان فسون که ز سنگ دامن بیستون نکندکسی به صدا سبک

4 همه‌گر به ناله علم‌کشی وگر اشک‌گردی و نم‌کشی به ترازویی‌که ستم‌کشی نشود به غیر جزا سبک

5 به علاج ننگ فسردگی نفسی زتنگی دل برآ که چوسنگ رنج‌گرانی‌ات نشود مگر به جلا سبک

6 کند احتیاجت اگر هدف مگشای لب‌، مفرازکف که وقارگوهر این صدف نکنی به دست دعا سبک

7 غم بی‌ثباتی کاروان همه کرد بر دل ما گران به‌ کجاست جنسی ازین دکان ‌که شود به بانگ درا سبک

8 مخروش خواجه به‌کروفرکه ندارد اینهمه آنقدر دوسه‌گام آخر ازین‌گذر توگران قدم زن و پا سبک

9 اگرت به منظر بی‌نشان دم همتی بکشد عنان چوسحربه جنبش یک نفس زهزار سینه برآ سبک

10 زگرانی سر آرزو شده خلق غرقهٔ های و هو تو اگر تهی‌کنی این‌کدو شود اتفاق شنا سبک

11 نکشید بیدل از این چمن عرق خجالت پرزدن چوغباربی نم هرزه فن نشود چرا همه جا سبک