می‌رود از خویش دل چون از طبیب اصفهانی قطعه‌ 13

1 نمودی گاه زلف عنبرین گه خال مشکینم ندانستم که بیرون برد از کف دل، کدامینم

2 گلی در گلبنم نشکفت وزین حسرت که غمگینم ولی در خون از آن غلتم که محرومست گلچینم

1 از ما نهفته با دگران یار بوده‌ای ما غافل و تو همدم اغیار بوده‌ای

2 از خواب صبحگاه تو پیدا بود که دوش در بزم غیر بوده و بیدار بوده‌ای

1 جا در صف عشاق مده اهل هوس را حیفست که از هم نشناسی گل و خس را

2 تا بر دلت از ناله غباری ننشیند از بیم تو در سینه نهفتیم نفس را