خدایگان جهان شهریار از ظهیر فاریابی قطعه 14

1 خدایگان جهان شهریار روی زمین تویی که رایت عزمت همیشه منصور است

2 به زنده کردن ارواح نصرت و تایید صدای نوبت تو همچو نوبت صور است

3 به یاد بزم تو گردون صبوح کرد مگر که صوت مرغان همچون نوای طنبوراست؟

4 تنگ شرابی مسکین بنفشه بین که بگاه سرش فرو شد و نرگس هنوز مخمور است

5 شنیده ام که زبانی به ذکر من بگشود کسی که او به زبان جلال مذکور است

6 درین شرف که مرا دست دادنتوان گفت که سعی بخت و زمانه چگونه مشکور است

7 ورای این ز سعادت مقام دیگر نیست برون از آنک ز ادراک آدمی دور است

8 مرا به دانش تنها زمانه حاسد بود چنانکه در همه شهر این حدیث مشهور است

9 کنون عنایت خسرو بدان اضافت شد اگر حسد برد از من زمانه معذور است؟