خدایگان جهان شهریار از ظهیر فاریابی قطعه 17

1 خدایگان جهان شهریار روی زمین تویی که ذات تو تنها نشان اقبال است

2 هر آنچه خواهی و گویی تو را جز آن نبود از آنک فکرت تو ترجمان اقبال است

3 چو عالمی به نماز و به روزه می خواهند بقای ذات کریمت که کان اقبال است

4 اگر چه روزه در آمد به رغم اعدا نیک طرب گزین که تنت در ضمان اقبال است

5 کنون که طبع هوا چون دم عدوی تو شد به دولت تو که شادی جان اقبال است

6 گذشت وقت تماشای بوستان و کنون زمین مجلس تو بوستان اقبال است

7 به خرمی و سعادت نشاط می کردی که نوش بادت و این هم نشان اقبال است