خدایگان جهان شهریار از ظهیر فاریابی قطعه 64

1 خدایگان جهان شهریار دریا دل توراست دست گهر بخش و لفظ لؤلؤ پاش

2 بر اسمان و زمین دست مطلق است تو را که از وظیفه جود تو یافتند معاش

3 گهی به پنجه هیبت دل جهان بشکن گهی به ناخن قدرت رخ فلک بخراش

4 تویی که باد صبا در جهان نیارد کرد نسیم عارض گل بی جواز حکم تو فاش

5 مکارم تو چنان عام گشت در عالم که در سخای تو با من برابرند اوباش

6 به روی مدح برون بردم این شکایت حال اساس مظلمه ای می نهم تو حاکم باش

7 مرا که باز سپیدم سزد که بسته شود ز آفتاب لقای تو دیده چون خفاش؟