1 خدایگانا معلوم رای روشن توست خلوص بندگی و شرط نیک خواهی من

2 نه آن کسم که مرا آن محل و مرتبه هست که کار ملک نکو نگردد از تباهی من

3 من آن گدای سخن پیشه ام که وقت مدیح زنند خوش سخنان لاف پادشاهی من

4 به جان مدح توام زنده و ز روی قیاس سجلّ مدح تو را در خورد گواهی من

5 چو شب سیاهم ز اندوه و چشم می دارم که صبح عدل تو زایل کند سیاهی من

6 روا مدار که عاجز شوند ماهی و مرغ بر اشک گرم و دم سرد صبحگاهی من

7 دهان به روزه و لب بر ثنای تو مپسند ز دیده تر شده رخسارهای کاهی من

8 مرا بخوان و گناهی مدان که معلومست همه جهان را احوال بی گناهی من