الهی دشمنت را خسته وینم از باباطاهر دوبیتی 164

1 ز عشقت آتشی در بوته دیرم در آن آتش دل و جان سوته دیرم

2 سگت ار پا نهد بر چشمم ای دوست بمژگان خاک راهش رو ته دیرم

1 چرا آزرده حالی ای دل ای دل همه فکر و خیالی ای دل ای دل

2 بساجم خنجری دل را برآرم بوینم تا چه حالی ای دل ای دل

1 امان از اختر شوریدهٔ مو فغان از بخت برگردیدهٔ مو

2 فلک از کینه ورزی کی گذاره رود خون از دل غمدیدهٔ مو

1 اگر دستم رسد بر چرخ گردون از او پرسم که این چون است و آن چون

2 یکی را می‌دهی صد ناز و نعمت یکی را نان جو آلوده در خون

1 چه خوش بی‌ مهربانی هر دو سر بی که یکسر مهربانی دردسر بی

2 اگر مجنون دل شوریده‌ای داشت دل لیلی از آن شوریده تر بی