دردا که درین راه بسی رنج از فیض کاشانی غزل 683

1 دردا که درین راه بسی رنج کشیدیم بس راه بریدیم و بمنزل نرسیدیم

2 قومی که ره راست گزیدند و رسیدند ما در غم تحصیل ره راست خمیدیم

3 آنقوم گر آرام گذشتند گذشتند ما در پی آرام همه عمر طپیدیم

4 گفتند که این راه بمقصد دو سه گامست طی شد همهٔ عمر بمقصد نرسیدیم

5 گفتند ز خود تازهی ره نشود طی جان رفت برون از تن و از خود برمیدیم

6 بشکافت غبار از سر خار ره و بنمود بودیم خود آن خار که در پای خلیدیم

7 هر تخم که در مزرعه عمر فشاندیم حیرت درویدیم و بحسرت نگریدیم

8 زابر کرمش فیض مگر رحمتی آید تا پاک شویم از دنس خود که پلیدیم