الهی تو موجود عارفانی، آرزوی دل مشقانانی، یاد آور زبان مدّاحانی، چونت نخوانم که نیوشندهٔ آواز راعیانی ف چونت نستانم که شاد کنندهٔ دل بندگانی، چونت ندانم که زین جهانی و دوست ندارم که عیش جانی ,

2 یارب ز شراب عشق سر مستم کن در عشق خودت نیست کن وهستم کن

دوستی نگذشت جز دوست و دیگر همه آوار٭ ,

ذاکر و مذکور یکی، ورسم ذکر ازو یادگار. ,

الهی گر زارم، در تو زاریدن خوش است، ور نازم به تو نازیدن خوش است. ,

1 یارب دل پاک و جان آگاهم ده آه شب و گریه سحرگاهم ده

2 در راه خود اول ز خودم بیخود کن بیخود چو شدم ز خود بخود راهم ده