الهی از خواجه عبدالله انصاری مناجات نامه 29

1 یارب دل پاک و جان آگاهم ده آه شب و گریه سحرگاهم ده

2 در راه خود اول ز خودم بیخود کن بیخود چو شدم ز خود بخود راهم ده

1 مبنی وجدتک بالعلوم و وجدها من ذایجدک بلا وجود یظهر

2 ایقظتنی بالعلم ثم ترکتنی حیران فیک ملذذا لاابصر

1 الهی! ترا آنکس بیند که ترا دید ووی ترا دید کی دو گیتی ویرا نابدید

2 و ترا دید کی نادیده پسندید پس از آن ترا ندید کی بخویشتن دید

1 مقدم الکره یعسوب له حمه و غیره عسل، معناره مفهوم

2 والخیرا جمع فیما اختار خالقنا و فی اختیار سواه الشر والشوم

1 انعی الیک قلوبا طال ما هطلت سحایب الوجد فیها ابحر الحکم

2 انعی الیک نفوسا طاح شاهدها فیما وراء الغیب فی شاهد القدم