ای خدای مهر و مه خاک از اقبال لاهوری زبور عجم 59

1 ای خدای مهر و مه خاک پریشانی نگر ذره ئی در خود فرو پیچد بیابانی نگر

2 حسن بی پایان درون سینهٔ خلوت گرفت آفتاب خویش را زیر گریبانی نگر

3 بر دل آدم زدی عشق بلاانگیز را آتش خود را به آغوش نیستانی نگر

4 شوید از دامان هستی داغهای کهنه را سخت کوشیهای این آلوده دامانی نگر

5 خاک ما خیزد که سازد آسمان دیگری ذره ناچیز و تعمیر بیابانی نگر