ای خدای مهر و مه خاک پریشانی نگر
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
1 ای خدای مهر و مه خاک پریشانی نگر ذره ئی در خود فرو پیچد بیابانی نگر
2 حسن بی پایان درون سینهٔ خلوت گرفت آفتاب خویش را زیر گریبانی نگر
3 بر دل آدم زدی عشق بلاانگیز را آتش خود را به آغوش نیستانی نگر
4 شوید از دامان هستی داغهای کهنه را سخت کوشیهای این آلوده دامانی نگر
5 خاک ما خیزد که سازد آسمان دیگری ذره ناچیز و تعمیر بیابانی نگر
ادامه توضیحات شاعر