الهی از خواجه عبدالله انصاری مناجات نامه 111

الهی مکُش این چراغ افروخته را مُسوز این دل سوخته را و مَدَر این پردهٔ دوخته را و مران این بندهٔ نو آموخته را ,

الهی من کیستم که ترا خواهم چون از قیمت خود آگاهم، از هر چه می پندارم کمترم و از هر دمی که می شمارم بد ترم. ,

الهی دانی که بی تو هیچکسم، دستم گیر که در تو رسم، بظاهر قبول دارم بباطن تسلیم نه از خصم باک دارم نه از دشمن بیم، اگر دل گوید چرا ؟ گویم ر افکنده ام و اگر خرد گوید چرا جواب دهم که من بنده ام. ,

1 یارب دل پاک و جان آگاهم ده آه شب و گریه سحرگاهم ده

2 در راه خود اول ز خودم بیخود کن بیخود چو شدم ز خود بخود راهم ده