الاهی از میان ناپسندان از وحشی بافقی غزل 248

1 الاهی از میان ناپسندان بر کران دارش ز دام حیلهٔ مردم فریبان در امان دارش

2 صدای شهپر شاهینی از هر گوشه می‌آید تذرو غافلی دارم مقیم آشیان دارش

3 خدایا با منش خوش سر گران داری و خرسندم نه تنها با من و بس ، با همه کس سرگران دارش

4 پدید آرد هوس از عشق با مردم جفا کاری نمی‌خواهم بر این باشد ، خداوندا برآن دارش

5 تغافل کیش و کین اندیش و دوری جوی و وحشی خوی عجب وضعیست خوش یارب همیشه آنچنان دارش

6 زمان اول حسن است و هستش فتنه‌ها درپی الاهی در امان از فتنهٔ آخر زمان دارش

7 خدایا فرصت یک حرف پند آمیز می‌خواهم نمی‌گویم که با وحشی همیشه همزبان دارش